|
|
วันหนึ่ง ซามูไร 2 คน คือ ไตโตกิและชิโซกิได้ทำการต่อสู้กัน ทั้งสองเป็นซามูไรที่มีความเชี่ยวชาญในการต่อสู้ด้วยดาบ และในการต่อสู้นั้น ทั้งสองต่างได้รับบาดเจ็บเป็นบาดแผลลึก พวกเขาจึงตกลงกันว่าจะหยุดการต่อสู้พักหนึ่ง เพื่อรักษาแผลก่อนที่จะกลับมาต่อสู้กันใหม่ให้รู้ผลแพ้ชนะ
หลายปีผ่านไป น่าแปลกที่บาดแผลของคนทั้งสองยังคงเป็นแผลสด เพื่อที่จะรักษาแผลของตนให้หาย ไตโตกิและชิโซกิจึงไปขอคำแนะนำจากนักปราชญ์ผู้มีชื่อเสียงท่านหนึ่ง ทั้งสองถามนักปราชญ์ว่า "ท่านครับ ทำไมบาดแผลของพวกเราจึงรักษาไม่หายเสียที พวกเราพยายามหาทั้งยา สมุนไพรอย่างดีที่สุดมารักษา แต่น่าแปลก ที่หลายปีมานี้ แผลของพวกเรายังคงเป็นแผลสด และรักษาไม่หายเสียที"
เมากินักปราชญ์ตอบทั้งสองไปว่า "ฉันขออธิบายให้ท่านทั้งสองเข้าใจดังนี้ สาเหตุที่บาดแผลของพวกท่านยังคงสดอยู่ และรักษาไม่หาย เนื่องจากว่าจนถึงบัดนี้ท่านทั้งสองยังโกรธแค้น และไม่ได้ให้อภัยแก่กันและกัน ดังนั้นเพื่อที่จะรักษาบาดแผลของพวกท่านให้หาย มีทางเดียวคือ ท่านทั้งสองต้องให้อภัยแก่กันและแกัน"
เมื่อได้ยินดังนี้ ไตโตกิและชิโซกิต่างจับมือคืนดี และให้อภัยแก่กัน และมันน่าแปลกที่บาดแผล และความเจ็บปวดของเขาทั้งสองหายไปในทันที
"อย่าให้ตะวันตกดินโดยท่านยังโกรธอยู่ และอย่าให้โอกาสแก่มาร" (อฟ 4:26-27: บทอ่านของทำวัตรค่ำ วันพุธ) พ่อมั่นใจเหลือเกินว่า ยาชนิดเดียวที่จะรักษาความเจ็บปวดในหัวใจ คือการให้อภัย และในทางกลับกันความเจ็บปวดจะกลับเป็นปัจจุบันเสมอ หากหัวใจเรายังมีแต่ความโกรธแค้น อาฆาต พยาบาท......คุณพ่อเชษฐา ไชยเดช
